Narcyzi - jak ich rozpoznać i usuwać z życia, nim je zniszczą

Autorze, przede wszystkim okropnie mi przykro, że twoja mama jest narcyzem i traktowała cię w taki sposób. Przeszedłeś tak długą i bolesną drogę do samoakceptacji, że to szok. Na spokojnie możesz być wzorem radzenia sobie, tego, że można odzyskać siebie. Szczególnie jak biorę pod uwagę, tamte czasy, lata 2000+,gdzie nie było psychologów, wiedzy, akceptacji odnośnie lgbt+, bieda, polskie eldorado i zaściankowość ludzi na dorobku. Tylko podziwiać. Sam mam 26 lat i cierpię na zaburzenia lękowe, aka depresja. To co czytam, w jakiś sposób przypomina mi moją matkę i jej zachowania. Nie jest aż tak hardcorowa jak twoja, ale na przestrzeni lat, wkraczania w dorosłość niejednokrotnie pokazała co o mnie myśli i jak bardzo sobie wg niej nie radzę… Tak czy siak, myślałem, że moje życie było popieprzone w jakiś sposób, moja przeszłość. Czytam twoją historię i widzę, że też masz niezłe combo. Zastanawiałem się też nad byciem gejem. Mam 26 lat i jeszcze nie byłem z żadnym chłopakiem. Zauroczenia zwykle w chłopakach hetero, gdzie nie ma szans na coś więcej. Swoją drogą chyba ciężko mi zrozumieć hetero i to, że nie interesują ich chłopacy 😀 Wiem, to głupie. Mam wspaniałego, uroczego kolegę, jest przemiły, ale nie jest homoseksualny. Aczkolwiek ciekawią go moje doświadczenia i jest akceptujący. Boję się, że nie potrafię się przyjaźnić z chłopakami hetero, bo za bardzo mnie jarają? Skoro jara mnie męskość. Ale jeszcze nie wiem. W każdym razie, autorze, bardzo cię podziwiam. Zrobiłeś tyle dla nas, gejów, dla naszej akceptacji, seksualnego spełnienia. Jesteś naszym ojcem, tak się o nas troszczysz. A co do traumy dzieciństwa, jestem przekonany, że poradzisz sobie z nią autorze. Wbrew pozorom jesteś młodym mężczyzną, który najlepsze ma przed sobą. Również poukładanie wewnętrzne. Tylko… daj sobie tą czułość, empatię, wyrozumiałość. To piękno, które masz w sobie. Mocno cię ściskam kochany i dziękuję za wszystko co robisz i za to, że ktoś tak piękny jest na tej Ziemi i w tym dziwacznym kraju 🙂 <3 :*****

Cześć Dream poruszyłeś najpoważniejszy temat w moim życiu od dzieciństwa.

Przepraszam od razu, ale to będzie najdłuższy mój komentarz na tym blogu.

Czytałem ten artykuł i czytałem, i tak wymieniałeś te osoby i że jak się trafi to spierdalać i w głowie (a co jeśli to matka?). I kurde na końcu bach piszesz o mamie. Przegadywałem ten temat z koleżankami i kolegami hetero i chyba nie ma innego sposobu niż wyprowadzka (nie działa agresja, nie działa spokój, nie działa krótki czas widzenia w ciągu dnia, awantura może być w 3 minuty, co robisz jest źle, bardzo rzadko jest dobrze – ale to jak robisz według jej wskazówek). Nie wiem ile narcyzmu ma moja mama i czy to na pewno to. Na pewno bardzo toksyczna, próbowała przelać we mnie swoje nadmierne ambicje, zrąbałem przez to swoją karierę zawodową, pracuje w robocie której nie lubię, a odrzuciłem ścieżki w których byłem naprawdę dobry, ale mogło to mi nie dać pracy, stąd dałem się zmanipulować się do trudniejszych dziedzin, ale z czegoś trzeba żyć, trudno stało się, nie odkręcę wielu rzeczy już, radzę sobie razem z partnerem mieszkając trochę kilometrów od niej.
Ale kurde kochać moja mama umie, empatie ma, opiekować rodzicami się umiała wiele lat, kiedy to inni z rodziny mieli już wyjebane, potrafiła zrywać noce przy mnie by mnie nie zabiła gorączka za dzieciaka, a i jak byłem starszy to też przy innych dolegliwościach i pomagała finansowo razem z tatą. Nie pasuje mi tu parę rzeczy:
„Najczęściej przybiera to formę tzw. gaslightingu” – tak zgadza się zdecydowanie, mnóstwo z tych przykładów co wymieniłeś pasuje
„Innymi słowy – srają na Twoje potrzeby…” – nie do końca, jak umiała tak wychowała, tak podobnie na osiedlu wychowywali, nie tylko u mnie były krzyki, nie biła, nie piła, nie wyrzuciła na bruk po 18 roku życia, wnuka jej nie dałem, a ona tego pragnie, jest zawiedziona to fakt, ale nie wie że jestem gejem, po prostu mówienie jej nie ma sensu, nie przekonałem jej do mniejszych błahostek, a co dopiero do tego jak ona czeka na wnuki i jest twardą katoliczką. Jasne przemoc psychiczna była spora i wyrąbane miała, że to mnie może zniszczyć psychicznie, tu nie kwestionuje.
„… i Twój punkt widzenia, na Twoje uczucia…” – tak zgadza się
„…i zdrowie.: ” – nie zgadza się – nalatała się ze mną po lekarzach, nie olała tematu.
„I o to chodzi – żebyś nie rozumiał nic. I czuł się jak gówno. ” – trochę się zgadza, ale zwykle wiedziałem co ona chce ode mnie, konkretna fryzura, a nie na łyso, ucz się, gdzie idziesz, zostań politykiem, prezydentem, inżynierem, nie rób tego czy tamtego, idź do kościoła, nie idź do tego tamtego, nie odwiedzaj tego z rodziny (bo według niej jest zły, ale dla mnie jest przyjacielem do dziś). Rozkazy były jasne. Udało mi się wyrwać dopiero jak na wynajem poszedłem jako dorosły. Bo nawet zakupy robiłem źle.
„Wykorzystują Twoje słabości przeciwko Tobie.” – nie zgadza się
„Przekraczają wielokrotnie Twoje granice i nic sobie z tego nie robią.” – tak zgadza się tylko w sensie nie fizycznym jak tam opisałeś tylko psychicznym w opierdalaniu.
„Ich rzekome pasje czy hobby są powierzchowne.” – nie nie zgadza się, zwiedzać mama lubi i nie musi się tym obnosić na portalach społecznościowych, ciekawość świata to mam prędzej po niej niż po ojcu.
„Ciągle pouczają innych.” – oczywiście zgadza się
„Grożą nie wprost. ” – nie
„Nie można im zwrócić uwagi na nic, bo momentalnie dostają szału.” -Niestety tak 🙁
„Wypominają Ci jakieś błahe rzeczy sprzed 10 lat.” – W sumie tak, może nie błahe bo zmiana studiów czy pracy, ale obecnie już nieistotne. Bo po tak 19 roku życia trochę moich decyzji i zmian było z źle na źle.
„Plotkują, ujawniają sekrety innych, śmieją się z innych za plecami.” -Nie, raczej nie lubi plotkować bo wielu ludzi nie lubi.
„Wygłaszają tyrady o tym, jak zjebani są inni ludzie.” – Trochę narzekania na niektórych w rodzinie, ale nie ogólnie, ale nie nie nazwałbym tego tyradami
„Nie boją się wchodzić w konflikty, awantury, starcia słowne.” Czasami trochę tak
„Wymyślają rzeczy. Przeinaczają słowa, zmieniają fakty, dorabiają sobie „prawdy” – tak, szok był taki nieraz, że kopara mi opadła na podłogę
„Nie tolerują odmowy. ” – tak
„Są mściwi, nigdy nie odpuszczają. ” – nie, nie jest mściwa, przy finansach to ona prędzej wykazywała się rozsądkiem, odpuszczała i nie robiła awantur, gorzej reszta rodziny
„Są mistrzami prawa i przepisów.” – trochę się zgadza
„Pozycja społeczna jest dla nich bardzo ważna.” – nie zgadza się, raczej spotkania rodzinne, normalnie ładnie ubrana elegancko do pracy, ale wiele tak kobiet ma, a nie ma parcia na szkło. Nie żeby szastać kasą na pokaz.
„Obwieszają się tytułami, dyplomami, nagrodami – nie tytułami, dyplomami, ale dostałem tekst, że mam szanować i słuchać bo jest matką i jej prawo to gwarantuje,a ona nie musi mnie
„Mają TE TEMATY, które ich odpalają. „- no trochę tak, chociaż ja i tak dyskutuje 🙂 stąd awantury, choć nie jestem aż tak głupi, metodę szarego kamienia stosowałem wiele razy.
„Narcyz projektuje swoją „wspaniałość” na innych.” – Może trochę, ale w sumie aż tak bardzo to nie wiem co siedzi w jej głowie.
„Ciągle mają jakieś prośby i czegoś chcą. „ – nie , zupełnie nie.
„Nie mają autorefleksji ani życia wewnętrznego.” – trochę tak, jak zwróciłem uwagę na coś no to się zaczynało „jak jestem taką złą matką to wymień sobie na inną….”
„Będą robić ostre awantury przed ważnymi dla Ciebie dniami, np. świętami, ślubami, rocznicami – ” – tak, dlatego nie lubię świąt, bo wiem co się będzie działo
„Będą Cię izolować od innych. ” – niestety tak, próbowała.
„Po rozstaniach nie mają żadnych sentymentów” – nie zgadza się. Ma sentymenty, wspomina wakacje, zmarłych.

I dlatego po tej długiej rozpisce po prostu nie wiem. Byłem jako nastolatek raz z rodzicami u psycholog i nas porównała. Pozadawała pytania na osobności. Na pewno stwierdziła, że się kompletnie nie znamy, rodzice błędnie wskazali mój ulubiony przedmiot i wiele rzeczy inaczej. I psycholog powiedziała pamiętam już tylko do mnie, że gdybym miał jakieś problemy to bym się do niej zwrócił, ale nigdy z tego nie skorzystałem, nawet tego dobrze nie rozumiałem. No jasne u mnie była przemoc psychiczna i toksyczność, dlatego mnie po prostu teraz bardzo ciężko obrazić czy wyprowadzić z równowagi – nikt do poziomu mamy nawet się nie zbliżył. Większość wymienionych cech się zgadza, ale niektóre kompletnie nie. Może masz rację, że rodzajów jest po prostu sporo i narcyzm to temat rzeka.

No nic życia przeżytego nie zmienię. Tak jak mówisz u mnie lata 90/00 wiedzy nie było, a i przecież żaden psycholog czy psychiatra by nie interweniował, jak przecież wtedy były czasy, że dzieci bito i to było spoko dla społeczeństwa, pojęcie przemocy psychicznej nie istniało wcale. Najważniejsze, że przyjaciół znalazłem. Hipokryta i kłamca oczywiście ze mnie niezły, przecież mało kto wie o moim podwójnym życiu – w sumie tylko geje. Mimo prób nie wpakowałem się w małżeństwo z kobietą, bo kiedyś myślałem że jestem biseksualny, ale nie dałem w sobie zabić gejowskiego serduszka. Także dzięki Tobie Dream, dozgonne dzięki. Piona dla ciebie.

Wszystkim życzę, na jak najrzadsze spotkania z takimi osobami i nie dajcie w was zabić to co w was najcenniejsze.

A no i pozdrawiam wszystkie mamy na tym blogu 🙂 Nawet nie macie pojęcia jakie wasze dzieci mogą mieć tajemnice przed wami. Ciekawe czy gdybym mojej wyznał, że gej ze mnie to czy by odwiedziła tego bloga!!! Ale by się działo. XD

No ok rozumiem twoje położenie w tej sprawie i metody podjęte aby uniknąć kraksy w głowie.

Tylko jest jedna sprawa która budzi u mnie znak zapytania w głowie. Czy jako osoba która doświadczyła bezpośredniego wpływu, nazwijmy to otwarcie popapranca na swoje życie zachowujesz obiektywizm w tym co piszesz, czy tak do końca na chłodno jesteś w stanie podejść do tematu aby udzielać rad innym ? Sam wspomniałeś że w swoim prawie 40 letnim życiu spotkałeś około 11 narcyzów więc statystycznie to 0,26 przypadku na rok twojego życia wobec tego nie jest to tak jednokolorowe jak o tym piszesz w rozwiązaniu problemu relacji z toksykiem tj. odciać nie musi być jedyną słuszną metoda, to w W TWOIM PRZYPADKU było to słuszne, czy własciwe w każdym, ?

Jednak mam jedną zasadę i myślę że tutaj też ma zastosowanie, to co nam pomogło w życiu nie oznacza że pomoże komukolwiek innemu bo sytuację nie są tak jednostronne, druga sprawa jest taka czy czasem nie jest tak że odciecie nie jest łatwiejsza droga wyjścia z możliwości konfrontacji w danej sytuacji, uważam że nie każda relacja z toksykiem jest niszcząca na pewno budująca doświadczenie na przyszłość by móc przejść suchą stopą w innych znajomościach.

Wiec dream jak jest w twoim przypadku, bardziej uciekasz od konfrontacji czy wzmacniasz siebie na podstawie doświadczeń ?